கதிரவக் கதிர்களை கதிர்கள்
கண்டறியும் முன்பே
கயல் போன்ற கண்களை விழித்து
மாக்கோலத்தால் வாசலை வசீகரித்து
எவரும் கை படா நீரில் என் கை
மட்டுமே பட்ட மேனியை
நீராடிவிட்டு காமதேனுவின் அமுதினை
ஐயம் ! எதற்கு ? உன் கை பட்டதால்
கறந்த பாலும் அமுதானது
காய்ச்சி எடுத்து கூந்தலில் படர்ந்த
நீரினை உதிர்த்து என் துயில் களைக்கிறாய் ;
விழித்ததும் வியந்தேன் ! உதிர்ந்தது
கூந்தலின் நீரல்ல ; நீரினைத் தெளித்தது
கடும் சினம் கொண்டு
என்னைக் கரு கொண்டவள் ;
ஆம் நான் விழித்தது கதிரவன்
அஸ்தமனம் ஆகும் சமயம் !
காதலுக்கு கண்ணும் இல்லை ;
கனவிற்கு நேரமும் இல்லை !